"Stary Hotel" Katarzyny Pylak, rozważania o marzeniach, książce oraz self publishingu

Marzenia... któż ich nie ma? A ilu z nas udaje się marzenia zamienić na plany , a plany w rzeczywistość? Podejrzewam, że większość z Was ma na sumieniu nigdy niespełnione marzenie, które leży gdzieś zapomniane na dnie serca. Tym bardziej godne podziwu są osoby, które swoje marzenia spełniają. Opowiem Wam dziś o pewnym marzeniu i jego właścicielce.

O krawcowej, która jest artystką

Gdy mieszkałam jeszcze w Trzebiatowie, często przechodziłam często obok pracowni krawieckiej. Czasem przez wielkie witrynowe okno machała mi właścicielka tego miejsca- Kasia Pylak. Spod jej zręcznych palców wychodziły niepowtarzalne sukienki kreacje. Czasem podziwiałam je na jej facebookowym profilu i w trzebiatowskim Pałacu, bo współpracowała przy tworzeniu strojów historycznych do muzeum pałacowego. Z czasem jej konto na fb ewoluowało, stawało się coraz bardziej wysmakowane, z nutką tajemnicy. A profil na Instagramie ogląda się z prawdziwą przyjemnością.  A potem... pojawiła się książka. Okazało się, że Artystka nie tylko perfekcyjnie opanowała ściegi ręczne i maszynowe, ale całkiem nieźle posługuje się piórem. A wydanie powieści było jednym z jej marzeń, które zrealizowała dzięki wsparciu najbliższych.

Wyświetl ten post na Instagramie.

Dzisiaj pogoda jest taka idealna, wieje wiatr 💨 i świeci słońce ☀ #książka #książki #staryhotel #autorka #spisek #katarzynapylak #kryminał #wątek #biblioteka#czytelnia #artysta #fotografia #retro #belleepoque #recenzjeksiążek #opisy #wołyń #kresywschodnie #akcja #czytajcie #wydawnictwo #mojapasja #pasjapisania #zima #wiatr #hortensje #piszę #saga #kochamczytać #mrok

Post udostępniony przez Stary Hotel (@katarzyna_pylak) Lut 2, 2020 o 3:57 PST

„Stary hotel” Katarzyny Pylak

Jest końcówka XIX w. , Konstancja ma wszystko, czego potrzeba młodej panience do szczęścia: kochającego ojca, dom z ogrodem, służbę. I choć mogłoby się wydawać, że powinno ją to zadowalać, to dziewczyna odczuwa potrzebę zmiany czegoś w życiu. Nie podejrzewa, że los zdecydowanie za szybko odpowie na jej potrzeby.

Śmierć ojca przychodzi nagle, a jego ostatnie słowa burzą cały dotychczasowy świat młodej kobiety. Oto dowiaduje się, że to co brała za swoją przeszłość i na czym opierała swoje życie jest kłamstwem, a jej wczesne dzieciństwo i pochodzenie kryją w sobie trudną do odgadnięcia zagadkę.

Pod wpływem impulsu, nie zważając na trwającą żałobę po ojcu dziewczyna wyjeżdża w poszukiwaniu swoich korzeni, pozostawiając dom pod opieką służby. Swoje kroki kieruje ku niewielkiej , zupełnie obcej wsi: do Wierzchowisk, bo taka nazwa pojawiła się w odnalezionych dokumentach. Czego tam szukała? I czy udało jej się rozwikłać tajemnice własnej przeszłości? Czy czeka ją wielka miłość, czy może jeszcze większe rozczarowanie? Przyznam, że polubiłam tę nieco postrzeloną i nierozważną bohaterkę, buntującą się przeciw konwenansom i zdecydowaną na znalezienie odpowiedzi na nurtujące ją pytania. Niestety. Aby poznać wszystkie tajemnice, muszę poczekać na drugą część!

Self publishing – cienie i blaski

Wydanie książki to marzenie wielu autorów, które i mnie nie jest obce. Podobnie jak Katarzyna Pylak, chcę być sobie sterem, żeglarzem, okrętem. Z tym większą ciekawością sięgałam po „Stary hotel”.

Wydając samodzielnie powieść, trzeba się liczyć z wieloma trudnościami. Pierwszą i najważniejszą jest oczywiście suma, którą trzeba wyłożyć, by wydać swoją powieść ( a nie jest to mała kwota)  i niepewność, czy ów koszt się zwróci. Druga to znalezienie odbiorców książki i odpowiednia kampania reklamowa. Czasem, chcąc ograniczyć koszty wydania, a może przez niewiedzę lub z innych powodów pisarze zapominają, że nawet najlepszy pomysł, dobra fabuła i sprawne posługiwanie się językiem nie wystarczą, by książka stała się bestsellerem. Bo za sukcesem powieści stoi jeszcze szara eminencja: redaktor i korektor. W przypadku „Starego hotelu” ta część pracy nie została odrobiona rzetelnie, co mnie jako polonistę czasami wytrącało z nurtu fabuły. Źle postawione przecinki, niepoprawione spacje, trochę błędów stylistycznych utrudniało mi płynną lekturę. A szkoda, bo powieść ma spory potencjał.

Z niecierpliwością czekam na dalsze losy Konstancji, licząc, że tym razem obejdzie się bez niedociągnięć redakcyjnych.

Podsumowanie

„Stary hotel” to powieść o ogromnym potencjale, z dużą ilością tajemnic, które czekają na odkrycie. Jej mocną stroną jest umiejętność budowania nastroju i zaciekawienia czytelnika. Ciekawie zarysowane są niektóre postaci powieści: Konstancja, stara cygana Azalia , czy roztrzepany Józek. Słabością książki jest strona redakcyjna.