Fantasy na jesienne wieczory

 Lubię fantastykę baśniową. Te wszystkie nowe światy, inne wymiary, duchy, zjawy, nieludzie… Fascynuje mnie nieograniczona wyobraźnia, jaka towarzyszy kreowaniu świata przestawionego w powieściach fantasy. I pewnie dlatego sięgam po nie, gdy chcę się zrelaksować.

„Moja martwa dziewczyna”

Tytuł powieści mówi sam za siebie. Nie jest to może typowe fantasy, a raczej coś z pogranicza horroru, komedii i … romansu. Głównymi bohaterami są bowiem drapieżna zombie, jej chłopak, będący nieco introwertycznym człowiekiem oraz jej dziewczyna, przerażający duch Kaśka. Przyznacie, że ten trójkąt sam w sobie jest zaskakujący, a to dopiero początek.

W fabule książki „Moja martwa dziewczyna” Marcin Bartosz Łukasiewicz wykorzystał całą gamę trików znanych z filmów i gier komputerowych. Po cmentarzu snują się wszelkiego rodzaju nieumarli: zombie, ghule, północnice, strzygi, upiory, licha i cała plejada duchów. Wszyscy funkcjonują w kruchej równowadze po porozumieniu z ludźmi. Niestety na cmentarzu dochodzi do morderstwa, a denatem okazuje się ojciec głównej bohaterki. Od tego momentu krew się leje, rozczłonowane ciała latają, słowem biją się wszyscy z wszystkimi.

Całość napisana jest ze spora dozą humoru, wątek kryminalny pociągnięty jest wzorcowo, bo do samego końca nie wiadomo kto zabił, a miłosne igraszki trojga bohaterów są nieco groteskowe, wszak mówimy o poliamorycznym związku człowieka, ducha i zombie.

Nieźle bawiłam się przy lekturze, ale trzeba zaznaczyć,  książka „Moja martwa dziewczyna” jest dla miłośników zombiaków.

„Korona z kości” Laury Sebastian

Przyznaję, że zachwyciła mnie niezwykła grafika na okładce. Zakładałam przyjemne lekkie fantasy z trzema księżniczkami w roli głównych bohaterek. Nastoletnie córki cesarzowej Margaraux z Bassemii polubiłam od pierwszej strony i ze sporym zainteresowaniem śledziłam ich poczynania od dnia szesnastych urodzin.

Akcja powieści rozgrywa się w czterech królestwach, połączonych kruchym pokojem. Jego gwarantem mają być potrójne zaślubiny trojaczek: Beatriz, Daphne, Sophronii z książętami Cellarii, Friv i Temarinu. Szybko okazuje się, że cesarzowa ma jednak zupełnie inne pojęcie o pokoju niż pozostali królowie, a księżniczki zamiast na  gwarantki pokoju wychowane zostały na dobrze wyszkolonych szpiegów.

W powieści " Korona z kości" jest wszystko, co lubię: dobrze skonstruowane i opisane krainy, charakterni bohaterowie i ciekawa fabuła. Polubiłam niesforne księżniczki i kibicowałam ich poczynaniom, wierząc, ze uda się im sprzeciwić matce. Czy tak się stało? A to już trzeba przeczytać. Mam cichą nadzieję, że pisarka zaplanowała kontynuację tej historii.

 

Obie zrecenzowane powieści wydane zostały nakładem wydawnictwa Zysk i S-ka, któremu dziękuję za możliwość przeczytania książek.